این است علم پشت A کامل کاشی برای دیوار پذیرایی

برای تمیز کردن رنگ با استفاده از تینر، ابتدا کاشی ها را تمیز کرده و سپس از پاک کننده رنگ استفاده کنید. در ۲۶ آذر ۱۳۹۴ همایشی ملّی برای فضل بن شاذان (عالم شیعهٔ خاکسپردهٔ نیشابور) برگزار شد که در آن بیان شد که «احیای مقام فضل بن شاذان، خدمت به هشتم است.». اسلام از ۶۴۳م، دین یکم در نیشابور است و از سدهٔ شانزدهم م، فقه شیعهٔ دوازدهامامی مهدیباور، بیشترین پیروان در نیشابور را دارد؛ همچنین شیعهٔ اسماعیلی، مذهب اسلامی دوم است که از سوی حکومت رسمیّت ندارد. کلیسای جامع نیشابور در جنگها و زلزلههای سدهٔ ۱۳ میلادی نابوده شده است و بازسازی نشد. نیشابور در بلندی نزدیک ۱۲۵۰ متری قرار دارد. دورهٔ میان ۷۰۰م-۱۲۲۵ عصر زرّین دانش در نیشابور بوده است. تئودور نیشابوری پزشک مسیحی در سده چهارم میلادی بود که به سفارش وی شاهپور دوم کلیسایی در نیشابور در سده چهارم میلادی بنا نهاد. هنر سفالگری نیشابور، علاوه بر تنوع در تکنیکهای ساخت، دارای تنوعهای تازه طراحی نقوش و خوشنویسی روی آن نیز هست که بیانگر قدرت و تسلط هنرمندان این هنر است. این ایوان در سال ۱۲۸۲ هجری قمری توسط عضدالملک قزوینی طلاکاری شد. زرتشتیان در نیشابور کهن در روستای گرینه و مسیحیان در باغک و یهودیان در دیه یهودیه ساکن بودند.

در ۲۳ ژوئن ۲۰۱۲، روزنامه خراسان دربارهٔ مسیحیشدن بیش از ۶۰۰ مسلمان در نیشابور بهدست آنچه «مبشرین مسیحی» نامید، خبر داد. مردم کرد در شهرستان نیشابور را ایل تمنانلو، عمارلو و مژدگانلو تشکیل میدهند. از سدهٔ سوم تا ششم قمری نیشابور از مراکز تصوف بوده است. نیشابور در دوران طلایی اسلام یکی از مراکز بزرگ صنعت سفالگری، کوزهگری و صنایع وابسته نیز بهشمار میرفته است. با توجه به ناهمسانی زیاد ارتفاع (نزدیک ۲۳۰۰ متر) میان دشت نیشابور و کوههای منطقه، شرایط خاص آب و هوایی در این شهر چیره است. است. به این معنی که اگر هسته را معادل یک کره دارای چگالی واحد در نظر بگیریم، هسته این ایزوتوپ بزرگتر از حد مورد انتظار است. در درازای تاریخ، زمینلرزههای ویرانگری در نیشابور رخ داده که بیشترشان ثبت نشدهاند؛ ولی بهطور میانگین، این شهر هر ۶۳ سال یکبار بر اثر زمینلرزه تا حد زیادی ویران شده و زمینلرزههای بزرگسالهای ۶۶۸ و ۷۰۸ هجری نیز نیشابور را بهطور کامل با خاک یکسان کردند. فاجعه قطار نیشابور در ساعت ۰۹:۲۰ صبح، روز ۱۸ فوریه ۲۰۰۴/ ۲۹ بهمن ۱۳۸۲ در نزدیکی ایستگاه خیام در ۱۷ ک. در قطعهٔ «زنگ شتر»، حرکت شترها همراه با زنگولههاشان تداعی شده و صبا از مشاهداتش در سفر به حلب ایده گرفتهاست.

روسها با ترس از وقوع انقلابهایی همچون انقلاب مردم تبریز و گیلان، قوای زیادی را وارد مشهد کرد. شاه عباس به ظاهر به فرزندانش علاقه زیادی داشت تا اینکه قیم پسر دومش، حسن در سال ۹۹۷ ه.ق در مشهد شورش کرد. در سال ۹۹۷ ه.ق و مصادف با دومین سال سلطنت شاه عباس بزرگ، مشهد مورد هجوم ازبکها قرار گرفت و در پی مقاومت مردم مشهد، عبیداللهخان ازبک دستور قتلعام مردم مشهد را صادر کرد. در دوره شانزدهم، به جای او دکتر موسی برال به مجلس رفت. به منظور تمیز نگه داشتن کاشیها استفاده از مواد چرب بر روی کاشی (واکس) و یا استفاده از چسب متداول است. از سال ۱۳۸۵/ ۲۰۰۶، طبق مصوبه ۶۳ شورای عمومی فرهنگ استان خراسان رضوی، ۱۰ تیر/ ۱ ژوئیه یا ۳۰ ژوئن «روز ملی خراسان» نام گرفته است که یادبودی برای ورود رضا به نیشابور کهن است. از سده پنجم میلادی تا سده سیزدهم میلادی، مسیحیان نسطوری در نیشابور شمار برجستهای داشتهاند. مردم فارسیزبان، بزرگترین گروه قومی در نیشابور هستند. بیاتها از قومهای برجستهٔ تُرکتبار در نیشابور امروزین اند که مرکزشان روستای عبدالله گیو است.

جماعتخانه دیزباد مهمترین مرکز اسماعیلیان در نیشابور امروزین است. این فرهنگ دینی، پیشینهای در تاریخ نیشابور داشته؛ در غربِ ربعِ نیشابور، ولایت بیهق از پایگاههای برجستهٔ شیعیان خراسان قرار گرفته بود. علم حدیث بسدانشآموختهترین دانش در نیشابورِ سدههای میانه بوده است. علوم جایز التدریس، بنا به وقف نامه، محدود بودهاست به حدیث اهل بیت، تفسیر، فقه و اصول و مقدمات آنها همچون صرف و نحو عربی و منطق و سایر علومی که تعلیم و تعلم آنها مشروع است، مدرّس مدرسه نیز از «مباحثه کتب حکمتِ صرف و تصوف» برحذر داشته شده و ضمناً تأکید گردیدهاست که حداقل یک درس از «کتب مشهوره احادیث شریفه اهل بیت» همواره در برنامه درسی مدرسه باشد. از سدهٔ شانزدهم م، فرهنگ دینی برگرفته از فقه شیعه در نیشابور نیرو گرفت؛ همچنین در دهه ۱۹۸۰ و پس از انقلاب فرهنگی ایران، بهطور ویژه به بازسازی حدیث سلسلة الذهب و بازماندههای رضوی در نیشابور پرداخته شد. سازمان اتوبوسرانی رانی نیشابور یکی از کهنترین خطوط حمل و نقل شهری را در شرق کشور دارد که از سال ۱۳۷۲ تأسیس و روزانه دهها هزار نفر با آن کاشی ضد اسید جابهجا میشوند. به سبب ویژگیهای موجود در سفالینههای سدهٔ سوم و چهارم معروف به سفال سامانی، این نوع سفال به لعاب «گِلی» معروف شده است که بیشتر در شرق ایران، بهویژه نیشابور، ساخته میشده.