معروف ترین نوازندگان دنیا

OHNNY MARR-۱

جانی مار، گیتاریست گروه اسمیتز، با ریف‌های درخشان جنگل-پاپ خود که مکمل ترانه‌های غم‌انگیز خواننده موریسی بود، بیشتر دهه 80 را به‌عنوان چهره‌ای درخشان در صحنه مستقل منچستر گذراند. حمله صوتی چرخشی How Soon Is Now؟ و ریف درخشان آغازین This Charming Man به خوبی نشان می دهد که چرا مار چنین قدرتی داشت: او به طرز ماهرانه ای رفتار کیت ریچاردز که عینک آفتابی زده بود را با لحن های مینیمالیست فانک نیل راجرز ترکیب کرد. مار با متحد کردن دزدان مغازه از جهان از طریق صدای زنگ گیتار خود، به تبدیل اسمیت ها به گروه یک نسل کمک کرد. بدون شور و نشاط جانی مار، بهترین آهنگ های اسمیتز به اندازه امروز الهام بخش یا ماندگار نبود.

 

باید بشنوید: اکنون چقدر زود است؟

 

 

۲- نیل راجرز

انفجار دیسکو مخالفانی داشت، اما نیل راجرز، گیتاریست شیک، با برند منحصر به فرد سوفیستوفانک خود ثابت کرد که اشتباه می کنند. رویکرد رقص‌دار راجرز به ریف‌های متلاطم و در عین حال رقص‌انگیز، شیارهای فانک با چیدمان بی‌عیب و نقص و تک نوازی زاویه‌دار، او را به راحتی به یکی از بهترین گیتاریست‌های اواخر دهه ۷۰ و اوایل دهه ۸۰ تبدیل کرد و تأثیر او بر موسیقی‌های پاپ موج نو مانند دوران دوران و حتی مدونا. نشان می دهد که او چقدر جلوتر از منحنی بوده است. راجرز که توسط دیوید بووی برای تولید تغییردهنده بازی تجاری خود، Let’s Dance ساخته شده بود، پیش بینی کرد که موسیقی پاپ به سمت آهنگ های تمیز و ریتم های الکترونیکی منظم حرکت کند. بهترین آهنگ‌های شیک بعداً روی آلبوم‌هایی مانند Modjo’s Lady (Hear Me Tonight) و آهنگ هیپ‌هاپ فاطمن اسکوپ، Be Faithful نمونه‌برداری می‌شود، و ثابت می‌کند که، به عنوان استاد بزرگ فانک آپتمپو، نیل راجرز یکی از بهترین گیتاریست‌ها باقی می‌ماند. عصر.

 

باید بشنوید: Le Freak

 

 

۳- جان فروسینته

جان فروسیانته از Red Hot Chili Peppers با برداشت دمدمی و ریپ خود از فانک راک یکی از بهترین گیتاریست هایی بود که از صحنه آلترناتیو دهه 90 بیرون آمد. کارهای گیتار او که به طرز عجیبی عجیب و غریب و اغلب در نواختن او خاص بود، از فانک ناهموار Give It Away به سبک پارلمان گرفته تا گیتار اسلاید درخشان Scar Tissue و همچنین شامل انحرافات مالیخولیایی Under The Bridge و حرکت پانوراما بود. آهنگ عنوان آلبوم Californication. Frusciante که چندین بار گروه را ترک کرده و دوباره به آن ملحق شده است، چیزی شبیه به یک عضو RHCP خاموش است، اما آنها صدای متمایز خود را مدیون قدرت صوتی Frusciante و تسلط حماسی او در پدال ها و جلوه ها هستند. این گیتاریست که همیشه با قلاب‌های بد بو و بافت‌های روان‌گردان آزمایش می‌کرد، انقلابی در صدا ایجاد کرد.

 

باید بشنوید: Under The Bridge

 

 

۴- نیل یانگ

نیل یانگ، خواننده و ترانه سرای کانادایی، همیشه اعتباری را که سزاوارش به عنوان یک نوازنده اصلی گیتار است، دریافت نمی کند. «پدرخوانده گرانج» که بسیار مورد تحسین قرار گرفت، پیشگام یک غوغای باتلاقی و ریشه‌دار از سر و صدا بود (مثل یک طوفان) و اغلب با سولوهای پرپیچ و خم که با ناهماهنگی بازی می‌کردند معاشقه می‌کرد (Down By The River). اجرای شگفت‌انگیز آلبوم‌های تاثیرگذار یانگ در دهه ۷۰ اغلب هر دو طرف سبک نوازندگی منحصربه‌فرد او را به نمایش می‌گذارد – ترکیبی از آهنگ‌های کانتری راک آکوستیک ناامیدکننده و آهنگ‌های راک به شدت تحریف‌شده با سولوهایی که شنونده را تهدید می‌کند. یانگ در کنار ترانه سرایی استادانه اش، هرگز از فشار دادن مرزهای صوتی برای مقابله با روندهای در حال تغییر دست نکشید. چه برای قلب طلایی ارزش قائل باشید و چه نسبت به Rockin’ In The Free World، یانگ همیشه در زمره بهترین گیتاریست‌ها بوده است و روحیه بوهمیایی اواخر دهه 60 هیپی را با اضطراب خسته‌کننده‌ای که از پانک الهام گرفته‌اند، مرتبط می‌کند.

 

باید بشنوید: مثل یک طوفان

 

 

۴- کیث ریچاردز

تعداد کمی از گیتاریست‌ها به صدایی می‌بالند که به‌طور متمایز متعلق به خودشان است، اما عشق کیت ریچاردز به دراپ کوک، او را جلوتر از گروه قرار می‌دهد. مسلماً ضربان قلب رولینگ استونز، ترکیب قوی ریچاردز از راک‌ان‌رول، بلوز و R&B به ایجاد پایه‌های ظهور پدیده استادیوم-راک در اواخر قرن بیستم کمک کرد. نواختن گیتار ریچاردز که ابتدا با یک هیاهو باکس ((نمی توانم رضایت دریافت کنم) را به گوش ما هجوم آورد، قبل از استفاده از قدرت تکان دهنده ی گاسپل-راک (Gimme Shelter)، نواختن گیتار ریچاردز لذتی طاقت فرسا و تعریف کننده دوران بود. زمانی که پوستر افراط در مواد مخدر بود، اکنون از شهرتی که در خور یک دولتمرد بزرگ است، برخوردار است و به راحتی می تواند ادعا کند که یکی از تاثیرگذارترین گیتاریست های راک اند رول است.

https://www.bestreview.ir/guitar-nineteen-in-history

باید بشنوید: Gimme Shelter

 

۵- کارلوس سانتانا

کارلوس سانتانا، یک نوازنده همه کاره، حس های بلوز-راک تلفیقی را با صداهای الهام گرفته از آمریکای لاتین و آفریقایی تلفیق کرده است، که بسیار بیشتر از اکثر گیتاریست ها برای گسترش دامنه صوتی راک اندرول انجام می دهد. با همکاری با گروهش، سانتانا، کاور او از موسیقی جادوی سیاه فلیت‌وود مک، نوسانی کولی‌آمیز به آهنگ افسون‌کننده پیتر گرین داد، و آهنگ بازگشت او در اواخر دوران حرفه‌ای او، اسموت، پتانسیل‌های بالقوه و پرشور ماورایی را به جهان یادآوری کرد. سنگ لاتین. نوازندگی گیتار کارلوس سانتانا که همیشه مبتکر بود، با روحیه و مثال زدنی بود و با تطبیق صداهای تلفیقی با رنگ کارائیب، حالات روحی را بهبود می بخشید، در حالی که هرگز ارتباط خود را با استعداد کارناوالی ریشه های مکزیکی خود از دست نداد. از اجرا در وودستاک تا فروش 100 میلیون آلبوم در سراسر جهان، سانتانا شایسته جایگاه خود به عنوان یکی از بهترین گیتاریست‌ها است و یکی از شدیدترین استعدادهای فردی است که از صحنه موسیقی سانفرانسیسکو سرچشمه گرفته است.

 

باید بشنوید: Black Magic Woman

 

 

۶- بی بی کینگ

بی‌بی کینگ، بی‌بی‌کینگ، «پادشاه بلوز»، یکی از بهترین گیتاریست‌هایی است که بلوز را برق انداخته و آن را برای مخاطبان انبوه محبوب کرده است. کینگ که از دهه 50 تا زمان مرگش در 89 سالگی در سال 2015 فعال بود، برای بسیاری از گیتاریست‌های بلوز بریتانیایی یک چهره برجسته بود. با سیم‌های تکان‌دهنده و ویبراتوی رسا، مرد می‌سی‌سی‌پی، گیتاری را که به لوسیل ملقب بود، برداشت و بلوز را به‌طور ماهرانه‌ای برای تعالی غم‌انگیز (The Thrill Is Gone) استخراج کرد و حتی با برش‌های فانک بند بازی کرد که بی‌عدالتی نژادی را آشکار می‌کرد (Why I Sing The Blues) ). علیرغم اینکه کینگ اغلب به مقیاس پنتاتونیک پایبند بود، بسیار فراتر از محدودیت های خود اوج گرفت. او که اغلب از او تقلید می شود، اما هرگز با او همسان نمی شود، بیش از هر کسی سزاوار این است که تاج را بر سر بگذارد.

باید بشنوید: The Thrill Is Gone

 

۷- شاهزاده

پرینس علاوه بر اینکه یک ترانه‌سرا پرکار، یک ستاره پاپ با حسن نیت و نمادی همه جانبه بازی‌ها را تغییر می‌دهد، به درستی به عنوان یک گیتاریست قدرتمند نیز در نظر گرفته می‌شد. فقط باید عظمت فراگیر Purple Rain یا خرد شدن چشم نواز را در ابتدای فیلم When Doves Cry بشنوید تا بفهمید چرا. در طول دهه‌های 80 و 90، بهترین آهنگ‌های شاهزاده ترکیبی شگفت‌انگیز از موج نو پاپ، فانک راک و R&B را ارائه می‌کردند که همراه با ملودیسین زیرکانه‌اش، همیشه فضایی را برای او باقی می‌گذاشت تا موسیقی الهام‌بخش خود را به نمایش بگذارد. با استعداد هندریکسی وقتی از اریک کلاپتون که خدای گیتار کمتری نیست از او پرسیده شد که بهترین گیتاریست دنیا بودن چه حسی دارد، او پاسخ داد: «نمی‌دانم. از شاهزاده بپرس.» در واقع ستایش بالا – و بیش از اندازه کافی برای توضیح اینکه چرا پرینس شانه به شانه در میان بهترین گیتاریست های تمام دوران ایستاده است.

 

باید بشنوید: باران بنفش

 

 

۸-جف بک

جف بک که دوست دیرینه اریک کلاپتون است، مدت‌هاست که به عنوان یک نوازنده درخشان بلوز شناخته می‌شود که بیش از آن حق خود را دارد که یکی از بهترین گیتاریست‌های عصر خود محسوب شود. پس از پیوستن به یاردبردز در دهه 60، بک با Heart Full Of Soul وارد راک روانگردان شد و صدایی پر از صدا را به لطف پدال Tone Bender MK I خود پیشرو کرد. هنگامی که او گروه جف بک را تشکیل داد، با استفاده از یک میله برای اجرای یک برداشت خام و سخت از بلوز (من خرافه نیستم) و همچنین معاشقه با تک نوازی الهام گرفته از لاتین، راه خود را به ریشه های خود بازگرداند. بولرو بک). اگرچه بک اغلب تحت الشعاع معاصرانی مانند کلاپتون و هندریکس قرار می‌گیرد، اما به خاطر سرسختی ماجراجویانه‌اش شایسته تحسین است. بعداً با عبور از جاز و فانک، صدایی که او ایجاد می کند شگفت انگیز است.

 

باید بشنوید: من خرافاتی نیستم

 

 

۹- مارک ناپفلر

از غواصی های دودآلود در صحنه میخانه-راک بریتانیا گرفته تا زیبایی استادیوم ومبلی در Live Aid، آثار بی نقص گیتار مارک ناپفلر متولد نیوکاسل، میلیون ها نفر را الهام بخش کرده است. ریتم‌های آرامش‌بخش و ریف‌های هیجان‌انگیز و هیجان‌انگیز او به Dire Straits کمک کرد تا درها را با Sultans Of Swing باز کند قبل از اینکه با سرود MTV Money For Nothing و آهنگ اعتراضی برادران جنگ فالکلند به یکی از پرفروش‌ترین بازیگران دهه 80 تبدیل شود. در اسلحه. ناپفلر که همیشه تأثیرگذار و خوش صدا بود، غرفه خود را با صدای نرم راک فراگیر که در آستانه گوش دادن آسان بود و از عشق او به موسیقی ریشه‌ای سرچشمه می‌گرفت، شروع کرد. ناپفلر یک بار گفت: “ایده من از بهشت ​​جایی است که تاین با دلتا ملاقات می کند، جایی که موسیقی محلی با بلوز روبرو می شود.” او باید بداند – او ما را بارها به آنجا برده است.

 

باید بشنوید: Sultans Of Swing

 

 

۱۰- ادی وان هالن

به زبان ساده: ادی ون هالن یک پیشگام بود. نه از زمانی که هندریکس یک گیتاریست را مجبور کرد کتاب قوانین را پاره کند و صدای موسیقی راک را تغییر دهد. او یک بار گفت: «به جهنم قوانین،» و یک شبه با ترکیبی بسیار شلوغ از ضربه زدن آتشین انگشت و ضربات ریتم های سنگ سخت به اندازه کوه یخ تبدیل به حسی شد. به عنوان یکی از بهترین گیتاریست‌های دهه 80، تکنوازی‌های ون هالن از سبک هوی متال (Eruption) استفاده کرد و صدای دوران او را چنان تعریف کرد که هیچ نوجوانی که به خود احترام می‌گذارد بدون نوار کاست ون هالن مرده دیده نمی‌شود. ماشین. حتی مایکل جکسون هم نمی‌توانست از دعوت او برای بازی در Beat It مقاومت کند – این افتخار کوچکی از بزرگترین ستاره پاپ جهان نیست.

 

ایندکسر